Studente beschrijft dwangbehandeling bij Mondriaan Zorggroep in Heerlen
Door Diana van Landeghem (zie ook: Dankjewel dokter de Vries)
Eind 2009 werd ik opgenomen, met een zogenaamde psychose, op de John F. Kennedylaan 301 te Heerlen, in een ziekenhuis van de Mondriaan Zorggroep.
Ik heb daar zulke vreselijke dingen gezien en meegemaakt, dat ik besloten heb om dit op te schrijven. Ook in de hoop, dat dit bekend wordt. Zodat mensen dit ziekenhuis voortaan zullen vermijden, en misschien, zodat een en ander in dat ziekenhuis er ook anders aan toe zal gaan.
Ik werd dus op de afdeling gebracht per ambulance. De deuren werden op slot gedaan. Tot dat moment, had ik altijd veel rust gevonden in wandelingen.
Ik vroeg (dus) of ik een stukje mocht wandelen, eventueel met iemand erbij.
Ik kreeg te horen dat ik (opeens) een IBS had en dat ik niet van de afdeling af mocht. Toen begon de moed mij al in de schoenen te zinken.
De dagen, weken, daarna werd ik regelmatig, om de meest onbenullige redenen, in een van de isoleercellen van de afdeling opgesloten, soms zonder eten en drinken.
Als ik mijn stem een beetje verhief, werd ik weer in de isoleercel opgesloten. Als ik iemand niet de hand wilde schudden, kreeg ik een enkeltje isoleercel.
Dit vaak gecombineerd met spuiten. Zo kreeg ik twee keer Cisordinol Acutard, waar ik zeer slecht op reageerde, en een keer een spuit Zyprexa.
Van de Cisordinol Acutard kreeg ik hele akelige geestestoestanden. De eerste keer dacht ik dat iedereen mij levend zou opeten, en bij de tweede injectie dacht ik dat alle mannen me zouden verkrachten en dan vermoorden.
Ik heb doodsangsten uitgestaan, totdat die ‘medicijnen’ stopten met werken.
In 2007 was ik al een keer eerder opgenomen geweest, bij twee instellingen in Groningen.
Ik reageerde toen zeer slecht op de dosering van de gegeven medicatie. Zo slecht, dat ik vier suïcidepogingen had ondernomen.
Bij de Mondriaan wilden ze mij een hoge dosering Cisordinol geven, en als dat niet vrijwillig was dan werd het, elke maand, ingespoten in mijn bil.
Ik praat hier over minstens 20mg Cisordinol, dagelijks.
Ik was heel bang dat ik deze hoge dosering, wederom, niet zou verdragen, met andere woorden: dat ik weer suïcidepogingen zou ondernemen omdat ik me door de dosering zo slecht voelde, dat ik geen andere uitweg meer zag.
Ik probeerde in gesprek te gaan met mijn behandelaren bij de Mondriaan, in de hoop dat ik met hen zou kunnen onderhandelen, dat ik bijvoorbeeld maximaal 10mg Cisordinol kon krijgen zodat ik er niet (heel) ziek van zou worden.
Probleem was, dat niemand tijd had om te praten en al helemaal niet de psychiaters. En als ze wel tijd hadden, dan was het eenrichtingverkeer: ik moest beseffen dat ik (heel) ziek was en dat de dokter het wel wist, ook w.b. de dosering medicatie. Er werd niet naar mij geluisterd.
Ik kwam zo nog enige weken door, in doodsangst voor de medicatie. Ik dacht echt dat ik naar het schavot gebracht zou worden!
In die paar weken ging het steeds beter met mij. Ik begon weer normaal te slapen, ik at weer en mijn denken werd weer wat helderder/realistischer.
Maar dit leek niet gezien te worden, en op een gegeven moment werd ik door zes mensen de isoleercel in gesleurd, werd ik vastgehouden en werd de spuit gezet. Cisordinol voor de hele maand.
Ik had die rotzooi helemaal (niet) meer nodig.. het was al vanzelf beter met mij gegaan!
Ik heb in 2010 acht keer geprobeerd om mezelf van het leven te beroven, door de (hoge dosering) medicatie en de nare, onpersoonlijke, ziekenhuis-omgeving.
Pas in 2011 kwam ik op 10mg Cisordinol, en vanaf toen heb ik weer een normaal leven kunnen opbouwen.
Ik ben (ook) meteen naar Groningen verhuisd, om nooit meer met de Mondriaan Zorggroep te maken te krijgen.
Ik lijd nog steeds aan het trauma, dat ik in Heerlen bij de Mondriaan Zorggroep meegemaakt heb, zo erg dat ik een tijdje flink aan de drank ben geweest en, nog steeds, last heb van fikse depressies.
Ik ben nu met een psycholoog in gesprek om te kijken hoe ik die belevenissen een plek kan geven, hoe ik ze kan verwerken.
Het zal nog wel even duren, voordat ik er overheen ben.
Maar wat ik nu wel kan doen, is mensen waarschuwen voor deze instelling, dat het bij de Mondriaan alleen om machtsvertoon van psychiaters gaat, en niet om de patiënten.
En dat als je enigszins gezond van geest bent, je daar beter ver uit de buurt kan blijven.
Diana van Landeghem
ps de doktoren die al die dingen uitvraten heten Mariet Palmen en Joost Acampo
er waren wel betere, maar de meerderheid was zoals boven genoemd
pss ik heb wel meer verhalen over die plek gehoord, bijvoorbeeld dat mensen daar ook vastgebonden werden op bedden, en dan een spuit kregen
psss graag zou ik meer verhalen van mensen willen horen, die ook op die plek opgenomen zijn (geweest)
-
Roel Adema
-
Roel Adema
-
Gerard Wensink
-
Gerard Wensink
-
Arjan
-
Arjan
-
Sarah Morton
-
Aram
-
Skeeter
-
karin
-
karin
-
Melanie Jansen
-
Ryanne Frizzle Nizzle
-
roelie bonestroo
-
bart
-
Dood aan Arjan Dokelaar
-
rr
-
bertruida
-
Gepke de Leef
-
Icesurfer
-
Icesurfer
-
Icesurfer
-
Icesurfer
-
Icesurfer
-
JeroenScholten
-
JeroenScholten
-
Koen
-
Koen
-
Koen
-
pearlie83
-
kitty
-
Frans
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Sjoerd
-
peter
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Marianne Benjamins
-
Jonella Vandenoever
-
Tjitske
-
Avalon442
-
Miranda Senden
-
cin encin