Een enigszins dubieus artikel dat een eenzijdige conclusie trekt, want depressieve emoties kunnen duizenden totaal onafhankelijke oorzaken hebben, maar desondanks het vermelden waard. Een ziekte is een verstoring aan organen, en dat is een depressie dus niet! En zo mag je het dus ook niet noemen. Het is een emotioneel probleem.

Door Telegraaf columnist en psycholoog Jeffrey Wijnberg

AMSTERDAM –  Wie ooit een depressie heeft overleefd, kan deze episode bijschrijven als de donkerste bladzijden in zijn leven. Het is een psychische ziekte die onderhand epidemische vormen aanneemt.

De belangrijkste factoren die deze explosieve toename kunnen verklaren zijn: de mentale druk die mensen ervaren om te moeten presteren, de overweldigende hoeveelheid indrukken die mensen moeten verwerken, als ook de immense emotionele energie die nodig is om in het drukke en snelle sociale verkeer overeind te blijven. Iedereen doet zijn best om mee te komen in een wereld die steeds veeleisender is. Maar net als moeder aarde heeft ook de individuele mens geen onbeperkte voorraden energie tot zijn beschikking. Daarom is een energiecrisis in de vorm van een depressie soms pure noodzaak.

Het is een ziekte die de mens dwingt om een pas op de plaats te maken. Zijn tred wordt langzamer, zijn denken stokt, het geheugen wordt slechter, de eetlust neemt af, waarbij zelfs het zetten van een kopje thee als een geweldige krachtsinspanning wordt ervaren. Alle stofwisselingsprocessen in het lichaam vertragen, waardoor op geestelijk vlak geen enkel plezier meer te beleven valt. Zoals gezegd: het doormaken van een depressie is geen sinecure. Desondanks is het van belang dat de depressieve pati‘nt zichzelf ervan doordringt, met het laatste beetje nuchtere besef dat hij nog heeft, dat zijn ergste lijden een noodzakelijk lijden is. Dit besef is zo belangrijk, omdat elk verzet tegen zijn lijden de depressie alleen maar aanwakkert. Elk beetje reserve-energie die de depressieve pati‘nt aanboort om zich over zijn passiviteit en zwaarte heen te zetten, zal met een geweldige terugslag worden afgestraft.

Ook hardlopen als anti-depressief middel is daarom een slecht idee. Nee, hoe moeilijk het ook is: de pati‘nt kan alleen maar beter worden als hij zijn ziekte kan ondergaan als een noodzakelijk kwaad. Het klinkt tegenstrijdig, maar een depressie is het natuurlijk medicijn die het lichaam produceert als bescherming tegen alles wat de pati‘nt te veel is geworden. Zo is de ziekte eigenlijk de genezing. Door het houden van langdurige rust, het vermijden van sociale prikkels en het beoefenen van geduld, kan het gebrek aan energie langzaam maar zeker worden opgebouwd. En is er dan ineens een dag waarop alles weer net zo goed voelt als in betere tijden, dan mag de gevoelde energie niet met impulsieve activiteiten weer worden verkwanseld. Voor gezinsleden en andere dierbaren is het eveneens een kwelling om de pati‘nt in zijn depressie te moeten meemaken. Ook van hun wordt het uiterste gevraagd aan begrip, geduld en gepaste afstand.

Natuurlijk kan met moderne geneesmiddelen (antidepressiva) en individuele psychotherapie de depressieve patiënt sneller uit zijn lijden worden verlost. Toch zal de patiënt alleen blijvend kunnen herstellen als hij langzaam leert leven.

j.wijnberg@home.nl

www.psycholoogwijnberg.nl

Bron: De Telegraaf

Zie ook:

• Wetenschappers: depressiviteit is zeer gezond en nodig voor grote prestaties
• Verenigd Koninkrijk: “Vergeet pillen, psychotherapie is de toekomst!”
• Hoogleraar: antidepressiva is een fopspeen