Psychiatrische stigmatisatie heeft effect: patiënt eerder slachtoffer dan dader
Mensen die van een psychiater een psychiatrisch etiket opgeplakt krijgen zijn eerder slachtoffer dan dader van geweld. Maar we denken juist dat het tegenovergestelde het geval is en dat mensen met zo’n etiket gevaarlijker zijn dan ‘normale’ mensen.
Recent werd in een groot onderzoek ook al aangetoond dat mensen met een psychiatrisch etiket – zoals bijvoorbeeld schizofrenie – niet vaker misdaden begaan ten opzichte van ‘normale’ mensen.
Zie: Psychiater: TBS is belachelijk, mensen met psychiatrisch etiket zijn niet gevaarlijker
Maar door de stigmatisatie in de media hebben mensen een geheel ander idee bij mensen die zo’n etiket krijgen. In verschillende berichten in grote Nederlandse kranten wekten psychiaters de indruk dat kinderen met de diagnose ADHD sneller drugsverslaafd (junk) zouden worden op latere leeftijd, dat de kinderen op latere leeftijd sneller in de zware criminaliteit zouden belanden, dat de kinderen sneller zouden gaan roken en moeilijker zouden kunnen stoppen, dat de kinderen sneller werkloos en dakloos (zwerver) zouden worden en nog veel meer onheil.
Het staat paginagroot in alle kranten en dat is al decennia lang aan de gang.
De beangstigende realiteit is echter dat de medicijnen en het stigma juist zorgen dat kinderen sneller verslaafd/junk worden, werkloos worden en agressief gedrag gaan vertonen. Dat weet (en bespreekt) zelfs de Tweede Kamer. (zie ook prof. dr. Ivan Wolffers)
Psychiaters hebben zelfs het lef om met een psychose simulator het land rond te trekken om angst te zaaien voor schizofrenie. De naam van de simulator is ook niets verhullend “Paved with Fear“.
De psychiatrische stigmatisatie heeft grote gevolgen voor de manier waarop men naar mensen met een psychiatrisch etiket kijkt en het wekt agressief gedrag en geweld jegens die mensen in de hand.
De Telegraaf kopte recent bijvoorbeeld nog: Psychiatrisch patiënt mishandelt vriendin.
En in het stuk zelf ook geen naam, maar ongegeneerd:
DEN BOSCH – Een 27-jarige psychiatrische patiënt heeft maandagavond in Den Bosch zijn 32-jarige vriendin mishandeld.
Het is precies hetzelfde als zeggen “Jood verkracht jongetje”, of “Zwarte berooft auto” om daarmee te impliceren dat alle mensen met een donkere huidskleur of een Joodse achtergrond zo zijn. Het is stigmatisatie om mensen bij het woord “psychiatrische stoornis” aan gevaarlijke misdadigers te laten denken.
En iedereen werkt er nu aan mee. De psychiaters zijn er mee begonnen en overspoelen de media met valse propaganda en stigmatiserende berichten. En journalisten en andere mensen die niet boven een psychiater kunnen staan, die volgen gedwee…
~ Quote uit de Volkskrant ~
Volgens Amerikaanse cijfers zijn psychiatrische patiënten elf keer vaker slachtoffer. Is het in Nederland ook zo erg?
‘Waarschijnlijk niet. In de VS lopen veel onverzekerden rond die geen behandeling krijgen. Ook de achterstandsbuurten in Chicago kun je niet vergelijken met bijvoorbeeld Amsterdam Zuid-Oost. Die explosieve combinatie zorgt ervoor dat je makkelijk met geweld in aanraking komt.
‘In Nederland is 5 procent van de gewone burgers slachtoffer van geweld, tegen 8 tot 20 procent van de psychiatrische patiënten. Er is nog geen eenduidig cijfer, omdat er gemeten is onder verschillende groepen, over verschillende perioden en op verschillende manieren. Daarom wil NWO een goed landelijk onderzoek laten uitvoeren.’
Uit uw vooronderzoek komen al bepaalde risicogroepen naar voren.
‘Daklozen, mensen met psychosen, schizofrenie, ADHD en posttraumatische stressstoornis hebben een grote kans om slachtoffer te worden. En dan vooral degenen met de ergste symptomen . Verslaafden ondervinden het meeste geweld thuis: van de partner of van andere huisgenoten.’
Thuis?
‘We weten het niet precies, maar er zijn heel veel mensen met een alcoholverslaving die een partner en een gezin hebben, en wellicht elke avond dronken thuiskomen. Dat kan tot ruzie en agressie leiden. Mensen die zo’n thuis niet hebben, zoals daklozen of mensen die op zichzelf wonen, komen dat geweld elders tegen.’
Is dit de keerzijde van de vermaatschappelijking, het terugbrengen van psychiatrische patiënten in de samenleving?
‘Het zijn meestal niet de mensen die onder begeleiding in de stad wonen die extra risico’s lopen. Het gaat veel vaker om mensen die zich aan zorg onttrekken en geen dak boven hun hoofd hebben. Die moeten actief met mobiele zorgteams worden opgezocht, zodat ze goede behandeling en praktische steun krijgen en niet in de narigheid terechtkomen.’
Bron: De Volkskrant