@Anna ik denk dat je ongelijk hebt en zolang de psychiatrie de ziekte niet kan aantonen denk ik niet dat het goed is om er in te geloven.

In studies met een actieve placebo (een neppil met een bijwerking zodat de gebruiker voelt dat er iets gebeurt) blijkt dat mensen met een zware depressie net zo goed herstellen met een placebo. Uit achtergehouden onderzoeken van de farmaceutische industrie met een gewone placebo blijkt eveneens dat er nagenoeg geen verschil is tussen antidepressiva en de neppil.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18505564
http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2008/maart/Wonderpil-neppil-zelfmoordpil.html
http://news.bbc.co.uk/2/hi/7263494.stm

Dat bewijst dat de kracht om te herstellen in mensen zelf aanwezig moet zijn.

Voor de toekomst van de mens is het essentieel dat we dat potentieel optimaal leren benutten.

Er zijn vele duizenden mensen die oprecht geloven dat ze van kanker kunnen genezen door handoplegging van Jomanda. Daar is opzich niets mis mee maar als het gaat om de toekomst van de mens dan moeten ondeugdelijke praktijken worden voorkomen. Inmiddels slikken meer dan 1,1 miljoen mensen dagelijks antidepressiva en het aantal gebruikers blijft fors groeien. Dat is geen indicatie dat de psychiatrie effectief is.

Dr. Jules Tielens zei in Kijken in de Ziel afl. 6 het volgende:

“Wat betreft depressies en angst denk ik dat we [de psychiatrie] de bevolking geen goed doen, en de cijfers zijn er ook naar. Kijk, we hebben de afgelopen 10-20 jaar een massale toename aan geld in de psychiatrie, en tegelijkertijd een toename aan psychiatrische patienten!”

De problemen kunnen zeer ernstig zijn maar dat betekent niet dat je niet moet blijven zoeken naar de beste oplossingen. Als er geen bewijs is voor een ziekte dan moet de weg ook vrij zijn voor niet-medische visies en behandelinitiatieven zoals bijvoorbeeld psychotherapie of bijvoorbeeld zoiets als een verandering van mentaliteit in de samenleving (het bevorderen van een stoïcijnse mentaliteit bijvoorbeeld)