Dierentherapie blijkt effectief tegen ADHD-gedrag bij kinderen
ETTEN-LEUR – “Liggen”, zegt Junior. De drie puppies gehoorzamen onmiddellijk.
Junior grijnst breeduit. Dat heeft-ie ‘m nou toch maar eens mooi geflikt. Hij voelt zich op zijn gemak, daar op de Menmoerhoeve.
De 13-jarige Junior is een van de ruim twintig kinderen die animal assisted therapy volgen, AAT. Samen met honden en paarden werken ze aan een probleem waarmee ze zitten.
Die problemen kunnen héél gevarieerd zijn, zo blijkt uit het verhaal van Loes de Jong en Nicky Meijs. Het kunnen problemen met de ontwikkeling zijn, een verstandelijke handicap of een psychomotorische achterstand.
Maar ook kinderen met bijvoorbeeld faalangst, obesitas of kinderen die gepest worden, kinderen met ADHD, ze zijn allemaal welkom.
De Jong en Meijs runnen samen met Simone Keldenich, Kim Buuron en Anouk Lafargue sinds drie jaar het AAT-centrum Kairos. Tot voor kort gebeurde dat onder de naam De Klimop. Nu zijn er twee AAT-centra: Kairos in Etten- Leur en De Klimop in Zundert/ Rijsbergen.
“AAT ontstond kort na de Tweede Wereldoorlog in de Verenigde Staten. Daar gebruiken ze zelfs roofdieren bij de therapie. En in Engeland kennen ze het onder meer in de vorm van prison dogs, honden voor gevangenen. Maar in Nederland is het nog niet zo bekend.”
Hippotherapie
Nicky Meijs is logopedist en heeft altijd al wat met paarden en pony’s gehad.
Vandaar dat ze een studie hippotherapeut volgde in Gent. Hippo staat voor paard.
Loes de Jong deed hbo-jongerenwelzijnswerk, is kindercouncillor en studeerde pedagogie thuishulp. Nu helpen ze kinderen, die om wat voor reden dan ook niet lekker in hun vel zitten.
De naam Kairos komt uit het Grieks.
“Het is het moment waarop goede dingen samenvallen, waarop een goede kans zich voordoet. We vonden dat heel goed passen, want we zien hier heel mooie dingen gebeuren met kinderen.”
Dieren kunnen kinderen helpen een probleem te overwinnen. Dieren zijn ook het ideale middel om een kind iets uit te leggen.
“Je kunt tegen een kind honderd keer roepen dat hij niet zo hard moet gillen en dan luistert hij nog niet. Maar als je zegt dat de paarden schrikken van dat harde roepen, dringt dat wel door.”
De mogelijkheden zijn schier onuitputtelijk. De dieren helpen zelfs om kinderen te laten werken aan hun taal.
“Begrippen als ‘erboven’ en ‘eronder’ worden ineens een heel stuk duidelijker als je met een echte pony ónder een balk door moet lopen. En als je op een paard zit, lukt het ineens vaak wel om die moeilijke tafels op te dreunen”, geeft Meijs een paar voorbeelden.
Ouders en kind hebben vaak al een hele rij van specialisten gezien voor ze bij Kairos komen. Ze krijgen een verwijzing van de jeugdzorg, van de logopedist, of komen na mond-tot-mondreclame.
“We hebben hier ouders gehad van een 3,5 jaar oud kind dat continu onrustig was. Tot het op de kermis mocht paardjerijden en het helemaal tot rust kwam. Zo kwamen ze op het idee om naar ons toe te komen.”
Ja, er komen ook kinderen die juist báng zijn van dieren.
“We hadden bijvoorbeeld een kind met Asperger. Die had zich helemaal op zijn angst voor dieren gefocust. Onze dieren zijn niet speciaal opgeleid, maar wel heel goed getraind. Ze zijn lief en rustig. Hier leert zo’n kind dan wat het betekent als de hond met zijn staart kwispelt. Op die manier leren ze dan niet alleen dat ze de hond kunnen controleren, maar krijgen ze ook meer controle over hetgeen zich in hun eigen hoofd afspeelt. Dat bewuste kind is nu zijn angst voor dieren kwijt en is zich daardoor thuis en op school heel anders gaan gedragen.”
De meeste kinderen komen één keer per week een uur of twee naar de Menmoerhoeve.
Kinderen als Junior komen echter vaker. Soms is het probleem met tien sessies opgelost, vaker kost het de duur van een schooljaar.
“Je kunt ze natuurlijk niet onbeperkt houden. Als er geen vooruitgang meer is, als ze hun grens hebben bereikt, dan is het afgelopen. Hoe leuk ze het hier ook vinden.”
En het ís leuk, zegt de elfjarige Halit. Na een ‘ingewikkeld verleden’ woont hij nu bij pleegouders en volgt hij AAT.
Hij vindt het heerlijk om te raggen met de honden, vooral met Frodo. “Dat komt omdat ik thuis zelf ook een hond heb en dat is het broertje van Frodo. Honden zijn zo aardig”, vat hij samen.
Junior is ondertussen een kuiltje aan het graven. ” Da’s handig voor de hondenpoep”, probeert hij Loes te overtuigen.
Met mensen heeft hij op dit moment even niks, wel met honden. En met paarden ook blijkt even later. Want als Halit met de honden op de foto mag, dan wil hij wel poseren met Frutske, een fjordenpaard.
Onderweg naar de paardenbak komen we Pieter-Jan van Dijck tegen. Hij runt samen met zijn ouders John en Dimphy de Menmoerhoeve. Die omvat naast Kairos ook een soort van zorgboerderij voor de stichting Prisma, een camping en een terras voor vermoeide fietsers en andere passanten.
“Het grijpt allemaal zo mooi in elkaar”, zegt De Jong. “Ze hebben hier werkelijk van alles, van een kikkerpoel en een vlindertuin tot runderen en een tuinderij met oud-Hollandse groenten. De kinderen komen daar allemaal mee in contact. En de mensen van Prisma maken ook nog eens onze stallen schoon.”
Nicky Meijs en Loes de Jong begonnen drie jaar geleden heel voorzichtig met acht uur therapie per week. Nu is dat dik vijftig uur en is er een kleine wachtlijst.
Ze zijn tevreden met wat zij en hun dieren bereiken met kinderen.
“Ze komen vaak als een zielig hoopje of juist als één brok opstandigheid bij ons binnen. Thuis en op school wil het allemaal niet lukken. Maar voor een dier doen ze alles. Dan zijn ze niet meer bang. Dan leren ze langzaam aan weer stappen te zetten.”
Bron: BN/De Stem