HEESCH – ‘Overbezorgd, straf zonder schuld’. Dat is de titel van het boek dat vader Gideon uit Heesch heeft geschreven voor zijn dochter. Het is een roep, rechtstreeks uit het vaderhart, om aandacht te vragen voor de achthonderd tot duizend kinderen in de leeftijd van 14 tot 21 jaar, met problemen in de opvoeding of gedrag en die jaarlijks op basis van het advies van een psychiater in gevangenissen worden opgesloten. Zijn zestienjarige dochter Elize is één van die kinderen.

De Justitiële inrichting Den Heij-Acker, waar Elize verbleef

Terwijl hij zijn verhaal vertelt, moet hij soms vechten tegen de emoties. Het is ook niet niks als je dochter 33 weken in de gevangenis heeft gezeten en momenteel in een opvang verblijft, waar de eerste zes weken nauwelijks contact toegestaan is.

”Ik heb doodsangsten uitgestaan toen ze in de gevangenis verbleef. Ze zat daar tussen echte criminelen, ééntje had zelfs een moord op zijn geweten.”

Hoe heeft het zover kunnen komen? Gideon:

”Haar moeder en ik zijn gescheiden toen Elize en haar broer 4 en 6 jaar waren. We hebben altijd het belang van de kinderen voorop gesteld, zodat zij er zo min mogelijk last van hadden. Met onze zoon gaat het goed, hij woont bij mij, maar met Elize, die bij haar moeder woonde, ging het minder goed.”

Hij vervolgt:

”Ze ging niet meer graag naar school, at slecht en er gebeurde van alles, het liep thuis nogal uit de hand. Na een psychiatrisch onderzoek werd gezegd dat ze een KOPP-kind is, een kind met een ouder, in dit geval haar moeder, met psychiatrische problemen. Haar loyaliteitsproblemen werden steeds groter, ze voelde zich verantwoordelijk voor haar moeder.”

KOPP-kinderen kunnen volgens Gideon heel goed via ambulante hulpverlening behandeld worden.

Jeugdgevangenis

Maar het liep totaal anders.

”Zonder haar moeder nu zwart te maken, meende zij bijvoorbeeld dat Elize onder invloed van loverboys was. Tijdens een vakantie in het buitenland kreeg ik te horen dat Elize bij haar moeder weg was en dat ze ergens veilig in een crisisopvang was ondergebracht. Wij hoefden niet speciaal eerder naar huis te komen. Weer terug in Heesch bleek ze in de Justitiële Jeugdinrichting Den Hey-Acker te zitten, een jeugdgevangenis! Waar ze net zo behandeld werd als de zwaarste criminelen. We mochten haar maar één keer per week één uur bezoeken. Dan zie je zo’n naargeestig gebouw, met tralies ervoor! Vreselijk! Je hart breekt. Ze heeft hier 33 weken gezeten. Haar zestiende verjaardag moest ze in gevangenschap vieren.” Verzuchtend: ”En ze heeft helemaal niets gedaan, wat is dit voor een maatschappij?”

Gideons leven staat alleen maar in het teken van de vrijlating van zijn dochter. Hij heeft een boek uitgebracht over haar situatie, waarin hij alles, vanaf het begin tot een paar weken terug, haarfijn beschrijft.

”Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit boek iedereen wakker schudt, dat kinderen die heel goed ambulante hulp kunnen krijgen, niet vastgezet moeten worden omdat er bij de ambulante hulpverlening geen plaats vrij is.

Het boek is te koop via www.overbezorgd.nl en bij Bruna.

Bron: Kliknieuws Oss