Kinderpsychiater Hans Hellemans stelt met klem dat de ADHD stoornis hebben geen voordelen heeft.

De praktijk laat echter een andere realiteit zien.

Neem de Amerikaanse zwemmer Michael Phelps bijvoorbeeld. Winnaar van maar liefst 8 gouden plakken tijdens de Olympische Spelen in Beijing. Hij is niet alleen een zwemwonder maar ook iemand met de diagnose ADHD.

Als klein kind viel er met Phelps op school geen land te bezeilen, maar in het zwembad kwam hij tot rust en leerde hij zijn tomeloze energie te kanaliseren en te focussen op het allerbelangrijkste: winst. En dus heeft zijn adhd voor een stuk bijgedragen tot zijn sportieve topprestaties. ADHD’er zijn kan dus ook voordelen hebben, indien je het op een positieve manier benut en je je niet laat beperken door een ziektebeeld en medicijnen.

“Zeggen dat adhd voordelen heeft, vind ik toch een brug te ver.” reageert de Antwerpse kinderpsychiater Hans Hellemans. “Russel Barkley, de Amerikaanse adhd-autoriteit, heeft dat onderzocht. Zijn conclusie was ook dat er nauwelijks voordelen zijn.”

Hellemans kent ze wel, de websites waar te lezen staat dat adhd’ers vaak mensen zijn met een creatieve, open, inspirerende persoonlijkheid en dat ze vaak bijzonder succesvol zijn in het leven. Componist Ludwig van Beethoven, schilder Vincent Van Gogh, zanger Prince, ex-president Bill Clinton, acteur Jim Carrey… allen hebben ze adhd. De ADHD medicijnen ontneemt ze die creatieve geest en beperkt ze in hun zijn, klagen veel oud gebruikers.

De psychiater gelooft wel dat de stoornis in bepaalde jobs of omstandigheden positieve gevolgen kan hebben. Maar je moet de negatieve kanten van de ziekte niet onderschatten en de ziekte zeker niet verheerlijken.

Uit de stelling van Hellemans wordt het duidelijk dat psychiaters een beperkte visie hebben. Althans, wanneer het doel zou zijn om mensen beter te maken.

Door jezelf op de potentieel negatieve karaktereigenschappen te richten die behoren bij de wetenschappelijk dubieuze diagnose loop je een aanzienlijk hoger risico om geen voordeel te kunnen behalen uit je ‘bijzondere’ persoonlijkheid. Met als resultaat dat je psychiatrische behandelingen moet ondergaan die je leren dat ADHD’er zijn niet goed is, en je dure medicijnen nodig hebt.